De in 1954 te Winschoten geboren slagerszoon begint al op jonge leeftijd met tekenen en schilderen met ecoline verf. Die vroege hang naar expressie krijgt een extra impuls als hij op zijn twaalfde de schilderskist van zijn vader ontdekt. Als autodidact experimenteert hij met verschillende technieken. In zijn vroegste werken laat hij zich vooral inspireren door de natuur en door dat wat niet door mensenhanden wordt gemaakt. Er zit een hang naar oorspronkelijkheid in zoals hij het zelf verwoordt. Ook laat hij in zijn werk zijn betrokkenheid bij de teloorgang van de wereld en de natuur zien. De mens die zichzelf ten gronde dreigt te richten door het verontachtzamen van de zorg voor dier en milieu. Zo bezien kenschetst dit werk zich door een grote maatschappelijke betrokkenheid en qua stijl passend binnen de stromingen van het magisch realisme en het meta-realisme.

Na de LTS gaat hij aan de slag als stedebouwkundig tekenaar bij de provincie Groningen. Het is in deze periode dat hij samenwerkt met de vermaarde Harry Kwant. Twee jaar lang laten beide kunstenaars zich door elkaar inspireren. Jan schildert met als inspiratie de poëzie van Harry en andersom schrijft Harry gedichten die geinspireerd zijn op het werk van Jan. In een gezamenlijke expositie begin jaren tachtig komt hun beider werk samen. 

Een rondreis door India geeft nieuwe inspiratie en komt tot uiting in zijn schilderwerk. Na terugkeer in Nederland begint hij samen met zijn partner een meubelmakerij in de stad Groningen. Er moet brood op de plank komen en Jan bekwaamt zich in het schilderen van stillevens in een tijd waarin het realisme opnieuw waardering oogst. Zo schildert hij een aantal jaren in deze stijl met het idee om hiermee in zijn levensonderhoud te voorzien. Dat blijkt minder eenvoudig dan bedacht. Hoewel zijn werk gewaardeerd wordt, blijken velen niet diep in de buidel te willen tasten om kunst aan te schaffen. Inmiddels heeft Jan de techniek van het verfijnd schilderen van stillevens goed in de vingers. Zijn vakmanschap als figuratief schilder groeit en zijn werk wordt gevarieerder. Er ontstaat ruimte om zijn creativiteit meer de ruimte te geven. 

Er is een groot contrast tussen het werken in een bouwbedrijf en het kunstenaarschap. Hoe laat je de creativiteit stromen als je ook vooral praktisch bezig bent in een timmerbedrijf. Hoe dan ook, de stillevens maken meer plaats voor andersoortig werk. De kleden die hij schildert laten een andere kant van zijn vakmanschap zien. En de klassieke muziek, die van huis uit altijd al een belangrijke plaats in zijn leven innam, blijkt een belangrijke inspiratiebron te zijn voor zijn werk. 

Het timmerwerk is gedaan en de pensionering een feit. Er is een nieuwe fase aangebroken met een duidelijk verlangen om zich als kunstenaar te vernieuwen en zich te willen blijven ontwikkelen.

December 2024